حمیرا ریگی،‌فرمانداری در حوالی مرزهای شرق

حمیرا ریگی

فرماندار شهرستان قصرقند

متولد ۱۳۵۴ در سیستان و بلوچستان

فارغ التحصیل کارشناسی ارشد فناوری اطلاعات

فارغ التحصیل دانشکده پیراپزشکی در رشته فیزیوتراپی

 

 

از حمیرا ریگی به عنوان اولین فرماندار زن ایران نام می‌برند که از قوم بلوچ و اهل سنت است. او کمتر از یک سال پس از روی کار آمدن دولت حسن روحانی به عنوان فرماندار این شهر برگزیده شد.

قصرقند یکی از شهرستان‌های استان سیستان و بلوچستان است که بیش از چهل هزار نفر جمعیت دارد.

 

حمیرا ریگی در یک خانواده  ١٠ نفره بزرگ شده‌ و پنج خواهر و چهار برادر دارد.

او فعالیت اجتماعی و سیاسی‌اش را از دوران دانشجویی آغاز کرده و بعدها وقتی پس از پایان تحصیلاتش به استان برگشت همراه با گروهی از جوانان برای آسیب‌شناسی منطقه همایش‌هایی را برگزار کرد.

در اولین دوره انتخابات شوراهای شهر که اندکی پس از ریاست جمهوری آقای خاتمی برگزار شد او به عنوان عضو شورا برگزیده شد و ریاست کمیته بانوان را به عهده گرفت.

او در ۲۵ سالگی و در شرایطی که هنوز بسیار جوان بود با تصمیم فرماندار وقت چابهار، بخشدار بخش مرکزی چابهار شد و انتخابش انتقادهای زیادی برانگیخت.

او به روزنامه شرق می‌گوید: "انتخاب یک دختر ۲۵ ساله در یک منطقه با توجه به مسایل قومی و مذهبی تصمیم مهمی بود. برخی به فرماندار می‌گفتند که با این انتخاب باعث مرگ سیاسی خودتان شدید اما سرانجام من بخشدار مرکزی شهرستان چابهار شدم. برخی می‌گفتند که این انتخاب ننگی برای مردم بلوچ است و به مسایل ناموسی، قومی، مذهبی و ارزش‌های ما توهین شده."

او اما علیرغم همه مشکلاتی که به خاطر زن بودن و جوانی‌اش پیش پایش بود پیشنهاد بخشداری را پذیرفت و کارش را با جدیت شروع کرد.

به جز این حمیرا ریگی در سازمان‌های مختلف دولتی فعالیت کرده و از جمله مدیرکل بهزیستی استان سیستان و بلوچستان بوده است.

استان سیستان بلوچستان از استان‌هایی است که دشواری‌های زیادی دارد. خشکسالی و بی‌آبی از یک طرف پشت اقتصادش را خم کرده و از طرف دیگر مجاورت با کشورهای همسایه امنیتش را پایین آورده است.

در چنین شرایطی سوال اول شهروندان بعد از انتصاب خانم ریگی این بود که "یک ضعیفه چه می‌تواند بکند؟"

او اما تلاش کرد کلمه "ضعیفه" را از روی پیشانی خودش پاک کند و پیش از آغاز به کار رسمی‌اش برای شناخت شهر نشست‌های هم‌اندیشی با حضور علما را سازماندهی کرد.

او به نشریه کلید ملی درباره این نشست‌ها می‌گوید: "من وارد مساجد شدم. کنار مردان نشستم. جایی که هرگز زنان راه پیدا نکرده بودند. مولوی‌ها به احترام من فضا را باز کردند. این باعث خودباوری زنان شد، آنها هم کم‌کم آمدند و کنار ما نشستند."

 

خانم ریگی به نشریه ندای زاهدان گفته است که علیرغم دشواری‌هایی که ابتدای کار با آن روبرو بود اکنون حامیان زیادی پیدا کرده است. او گفته "اوایل کمی تنش و یا اختلاف نظرهایی با بسیاری از مردم و حتی روحانیون مذهبی وجود داشت، اما بعد از مدت کوتاهی، آنها جز حامیان من شدند و در پیشبرد کارها و برنامه‌هایم به من خیلی کمک کردند. این تغییر دیدگاه، پذیرش بالای مردم را نشان می دهد و دیگر اینکه آنها تشنه توجه وخدمت مدیران و مسئولین هستند و جنسیت برای آنها فرقی نمی کند. ذهنیت این بود که در یک استان محروم و توسعه نیافته این واکنش ها وجود خواهد داشت اما اینطور نبود و فضا برای کار برای زنان خیلی مساعد بود."

 

خبرگزاری ایرنا از حمیرا ریگی به عنوان یکی از افراد فعالی نام برده که در ایجاد صلح و سازش میان دو طایفه استان سیستان و بلوچستان نقش داشته است.

 

زنان در استان سیستان و بلوچستان مثل هر کجای دیگری از مردان محروم‌ترند اما حمیرا ریگی گفته که حضورش در راس مدیریت سیاسی شهر باعث شده که اعتماد به نفس و خودباوری در میان زنان منطقه افزایش پیدا کند.

خانم ریگی تنها زنی نیست که در سیستان و بلوچستان به مدیریت رسیده و به جز او دو فرماندار، یک شهردار و یک معاون استاندار این منطقه از میان زنان انتخاب شده‌‌اند.

شهرستان قصرقند چندان بزرگ نیست اما در منطقه مهمی در حوالی مرز ایران و افغانستان واقع شده و اداره سیاسی آن مسئولیت مهمی است.

فرماندار قصرقند با چادر و لباس سنتی بلوچی به نقاط مختلف شهرستان سرکشی می‌کند و کاری کرده که منتقدانش اکنون هوادارش شده‌اند.

اما او روزی را به یاد می‌آورد که در اوایل انتصابش به عنوان بخشدار مرکزی چابهار همراه همسرش به بازدید منطقه رفته بود و مردم به جای این که با او مشکلات‌شان را مطرح کنند با همسرش حرف می‌زدند یا روزی که تعدادی از زنان شهر با نامه‌ای که مردهایشان امضا کرده بودند به دفترش آمدند.

مردها که نمی‌خواستند با فرماندار زن روبرو شوند نامه حاوی خواسته‌شان را به دست زن‌هایشان سپرده بودند.

خانم ریگی می‌گوید همین موقعیت هم خوب است و خوشحال است که دست‌کم به این بهانه زن‌ها از خانه خارج شده و وارد یک فضای اداری شده‌اند.