زهرا نظری عضو شورای شهر فومن چهار دوره عضو شورای این شهر بوده و این طور که خودش هم می‌گوید در سه دوره، بیشترین رای را آورده و نفر اول این شورا شده است.
او کارشناس ارشد رشته گردشگری است و سی و دو سال در آموزش و پرورش خدمت کرده است.
اولین بار که عضو شورای شهر شدید چند سال‌تان بود؟
سال هفتاد و هفت که آمدم فکر می‌کنم سی و پنج سالم بود.
وقتی برای شورای شهر کاندیدا شدید چه سوابق اجتماعی و فرهنگی به جز مدرسه داشتید؟
من سعی می کردم در مسائل اجتماعی هم فعالیت کنم از جمله مشاور در امور زنان فرماندار بودم.
به همراه تعدادی از زنان دیگر چند گروه و سازمان غیردولتی در واقع ان‌جی‌او تشکیل داده بودیم که کارهای مختلفی از جمله کارهای خیریه و فعالیت‌های محیطزیستی انجام می‌دادیم.
خانم نظری موقعی که شروع به کار کردید مجرد بودید یا متاهل؟
من بیست و سه سال داشتم که در تیرماه ازدواج کردم و اسفندماه همان سال همسرم شهید شد. ایشان هم از کسانی بود که علاقه مند بود من در فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی حضور فعال داشته باشم. بنا بر وصیت ایشان من از همان سال های تا به امروز ه سعی کردم در عرصه‌های فرهنگی و اجتماعی و سیاسی حضور فعال داشته باشم.
شما یک خانم بودید و وارد فعالیت سیاسی اجتماعی شدید آیا این در منطقه شما متداول بود؟ مردم چه نگاهی به شما داشتند؟
در منطقه ما و شهرستان ما نسبت به شهرهای دیگر استان گیلان فرق داشت و مردم اینجا متعصّب تر بودند و برای زن‌ها نمی‌پسندیدند که در اجتماع حضور داشته باشند.
من در همان سال هفتاد و هفت خواستم این حضور را نهادینه بکنم و به عزیزان بگویم که زنان هم می توانند با حفظ حجاب، با رعایت همه جوانب مثل مردان و دوشادوش آنها همان طور که در انقلاب فعالیت کردند حضور داشته باشند.
شما شعار خاصی برای تبلیغات انتخاباتی‌تان داشتید که این شعار در واقع باعث شد که از بقیه متمایز بشوید؟
شعار من این بود که ما هم می‌توانیم و با همین شعار هم وارد انتخابات شدم و توانستم این را در واقع نهادینه بکنم. در دوره دوم شورا یکی از دانش آموزهای خودم هم در همین عرصه وارد شد و ایشان هم رأی آورد.
دوره اول به من گفتند شما همسر شهیدی، مربی پرورشی هستی و یک فرد مذهبی هستی مردم شما را نمی‌پذیرند و به شما رأی نمی‌دهند. بعد شما اگه وارد بشوی وجهه‌ات خراب می‌شود.
بنده آمدم عکسی که دادم همان عکس معمولی بود و کاملا پوشش داشتم و همان چیزی بود که به آن اعتقاد داشتم.
به من گفتند نه شما با این عکس نمی‌توانی رای بیاوری چون دیگران عکس‌های زیباتر و جذاب‌تر دارند. گفتم برای من کاری که می‌خواهم بکنم مهم است و نمی‌خواهم مردم به ظاهر توجه کنند.
در دوره اول ما هشتاد و دو نفر کاندیدا بودیم که اکثریت با آقایان بود ولی من نفر اول شدم.
خوشبختانه مردم هم با توجه به سوابق کاری من رغبت خوبی نشان دادند.
شما مشخصا برای خانم‌های شهر چه کاری انجام دادید؟
در کار شورا فقط به جنسیت نگاه نمی‌کنیم ولی خب از آن جایی که به هر حال من یک زن هستم و معمولا آقایان خیلی به مسائل خانم‌ها توجه نمی‌کنند یک سری پیشنهاد دادم از جمله بحث پارک بانوان را مطرح کردم.
بحث ایستگاه سلامت را برای خانم ها، برای ورزش صبحگاهی مطرح کردم و همین طور هیئت‌هایی که خانم‌ها در آن فعال باشند.
با مردم چه‌طور در ارتباطید؟ سایتی دارید یا در یک شبکه مجازی حضور دارید؟
خب در همین گروه‌های ارتباطی که یک سال و خرده‌ای است فعال شد حضور دارم البته در این زمینه شهرهای کوچک امکانات چندانی ندارند. اما از همان سال اول دوره اول شوراها برنامه‌ریزی کردیم که هر روز یکی از اعضا در محل شورا حضور داشته باشد که مردم بتوانند سریع‌تر به ما دسترسی داشته باشند.
همین‌طور مردم به تلفن‌های ما دسترسی دارند و می‌توانند تماس بگیرند.
خانم نظری آیا در طول این سال‌هایی که عضو شورا بوده‌اید موقعیتی بوده که کسانی به خاطر زن بودن‌تان شما را ناامید کنند و بگویند این کارها کار خانم‌ها نیست؟
در همان دوره اول با گروهی ازا فراد مواجه شدم که با من مخالف بودند و دلیل مخالفت‌شان هم این بود که می‌گفتند چون شما خانم هستید نمی‌توانید آن صبر و تحمل لازم را ندارید که از پس این کار بربیایید و این یک کار مردانه است. بنده گفتم من هم حضور پیدا می کنم هم ثابت خواهم کرد که این کار می تواند کار خانم ها هم باشد.
نیاز به یک مقدار همت، نیاز به علاقه، نیاز به پیگیری و گذاشتن وقت هست وگرنه کار خیلی سختی و کار خیلی مشکلی نیست.
من فکر می‌کنم عملکرد خودم در همان دوره اول باعث شد که همه این چهار دوره رای بیاورم. و تنها فردی هستم که در شورای شهر خودمان در همه این دوره‌ها عضو بوده‌ام.
می خواستم این را برای آیندگان به یادگار بگذارم که خانم ها هم می توانند و باید مشکلات را تحمل بکنندو این طور هم نیست که همه جوامع خانم‌ها را بپذیرند.
جامعه ما هم جامعه مرد سالار بوده و تازه دولت‌های محترم این را پذیرفته‌اند که از وجود خانم‌ها استفاده کنند و ما هم باید استقبال کنیم.
ما تا دیروز استقبال نکرده بودیم و فکر می‌کردیم این کار سخت و دشواری است و کار مردانه است و خودمان رغبت و تمایل نشان ندایدم. وقتی می‌گوییم زن و مرد با هم برابرند چرا نباید در پست‌ها و مدیریت‌ها هم حضورشان برابر باشد.